Finansowe wsparcie dzieci

Istnieje wiele sposobów finansowego wspierania dzieci. Najpopularniejszym są oczywiście darowizny za życia (Lifetime Gifts) i odpowiednie zapisy w testamencie, które realizuje się po śmierci spadkodawcy. Obojętnie, jakie wybierze się rozwiązanie, należy przede wszystkim rozważyć jego konsekwencje podatkowe dla dzieci.

 
Dochody dzieci niezależnie od ich wieku, podlegają standardowym rozliczeniom z tytułu podatku dochodowego (Income Tax). W tym wypadku, stosuje się, więc normalne przedziały zwolnienia podatkowego (Income Tax Personal Allowance) i stawek podatkowych (Income Tax Rate).

 
Rodzice mogą przekazywać dzieciom darowizny (Gifts), nieobciążone podatkiem, dopóki dochód uzyskany z darowanego kapitału nie przekracza £100, na każde dziecko i od każdego rodzica. W takim wypadku, przekazane środki finansowe są traktowane jako dochód dziecka i nie pociąga to za sobą żadnych konsekwencji podatkowych. Jednakże, jeśli dziecko jest poniżej 18 roku życia i niezamężne, a dochód dziecka z darowizny przekracza powyższy limit, nie tylko nadwyżka, ponad £100, ale cała kwota darowizny podlega opodatkowaniu u rodzica-darczyńcy (Donor).

Istnieją jednak pewne inwestycje, przy których „zasada £100” nie obowiązuje. Odnosi się to przede wszystkim do funduszy powierniczych, które służą do zwiększenia kapitału, a nie do realizacji natychmiastowego zysku.

 
Najprostszą formą funduszu powierniczego, jest bankowe konto oszczędnościowe dziecka (Children’s Bank Account) lub konto założone w towarzystwie budowlanym (Building Society Account). Jest to jeden z najpopularniejszych sposobów zapewnienia środków finansowych dziecku.

 
Konto zakłada się na imię i nazwisko dziecka, ale w połączeniu z osobą rodzica, który pełni rolę powiernika (Trustee). Z kolei, dziecko jako właściciel konta, jest uprawnione do kapitału i odsetek. Rodzic zachowuje kontrolę nad kontem do czasu, kiedy dziecko osiągnie wiek ustalony przez bank. Rodzic pełniący rolę powiernika, jest zobowiązany do najkorzystniejszego dla dziecka, rozporządzania funduszami znajdującymi się na koncie.

 
Konto oszczędnościowe dziecka jest przykładem ta zwanego „prostego funduszu powierniczego” (Bare Trust), w którym powiernik ma za zadanie jedynie przechowanie powierzonego majątku.

Indywidualny Rachunek Oszczędnościowo-Inwestycyjny (ISA) jest instrumentem finansowym zwolnionym z podatku dochodowego (Income Tax) i podatku od zysków kapitałowych (Capital Gains Tax).

 
Indywidualne Rachunki Oszczędnościowo-Inwestycyjne można założyć w bankach, towarzystwach budowlanych (Building Society) i w wielu innych instytucjach finansowych.

 
Chociaż Indywidualne Rachunki Oszczędnościowo-Inwestycyjne są zazwyczaj dostępne dla osób powyżej 18 roku życia, obecnie jest możliwe, aby 16-latkowie i 17-latkowie również inwestowali do £5,100 w gotówkowe Indywidualne Rachunki Oszczędnościowo-Inwestycyjne (Cash ISA). Tym samym, także ta forma oszczędzania w przyszłość dziecka jest dostępna dla rodziców i dziadków.

Premiowane obligacje dziecięce (Children’s Bonus Bond) są tak zwanymi rządowymi produktami oszczędnościowymi (NS&I: National Savings and Investments). National Savings and Investments – w skrócie NS&I, jest państwowym bankiem oszczędnościowym, który działa jako organ wykonawczy skarbu państwa. NS&I stara się przyciągnąć kapitał z prywatnych oszczędności, który następnie jest inwestowany w pożyczki dla rządowego sektora publicznego.
Premiowane obligacje dziecięce (Children’s Bonus Bond) są jedna z najbezpieczniejszych form oszczędzania i inwestowania pieniędzy, ponieważ skarb państwa w stu procentach gwarantuje za zgromadzone środki. Obligacje są dostępne w poszczególnych emisjach, z których każda ma swoją własną stopę zysku, gwarantowaną na okres 5-ciu lat.

 
Obligacje może nabyć każda osoba od 16 roku życia, na rzecz osoby poniżej tego wieku. Obligacje najczęściej kupują rodzice lub dziadkowie, aby inwestować w finansowe bezpieczeństwo swoich dzieci lub wnuków.

 
Maksymalna wysokość inwestycji wynosi £3.000 na każdą emisję obligacji. Pozwala to zgromadzić dość duży kapitał inwestycyjny w krótkim czasie, biorąc pod uwagę, że przeciętnie dochodzi do 4 emisji obligacji rocznie. Tym samym, każdego roku można zainwestować £12.000 w każde dziecko.

 
Po upływie 5 lat, do gwarantowanego oprocentowania dodaje się premię (Bonus), którą ustala i gwarantuje się przy zakupie obligacji. W tym momencie rodzic, lub beneficjent, jeżeli ma przynajmniej 16 lat, decyduje, czy obligacje mają być spieniężone. Alternatywą jest ponowna inwestycja w premiowane obligacje dziecięce. W obligacje można inwestować w cyklach 5-letnich lub dopóki beneficjent nie ukończy 21 roku życia.

 
Dochody z obligacji są całkowicie zwolnione z podatku dochodowego (Income Tax) i z tytułu zysków kapitałowych (Capital Gains Tax). W tym wypadku nie obwiązuje zasada, że zyski z kapitału, który rodzice przekazują dzieciom, nie może przekroczyć £100, bo w innym wypadku podlegają opodatkowaniu. Dotyczy to również sytuacji, kiedy beneficjent zostanie podatnikiem, zanim otrzyma środki z premiowych obligacji dziecięcych.

Fundusz powierniczy dla dzieci jest specjalnym rodzajem prostego funduszu powierniczego (Bare Trust), który został założony przez rząd brytyjski dla dzieci urodzonych po 31 sierpnia 2002 roku.

 
Konto Funduszu Powierniczego dla Dzieci (CTF) można założyć tylko przy użyciu bonu (Voucher), który opiewa na początkową składkę rządową w wysokości £250 – w niektórych przypadkach zwiększoną do £500. Składka tej samej wysokości rząd płaci, kiedy dziecko osiągnie 7 rok życia.

 
Rodzina i przyjaciele mogą wpłacić na konto funduszu maksymalnie £1.200 w każdym roku. Wzrost środków na koncie nie jest opodatkowany, a „zasada £100” nie ma w tym wypadku zastosowania.

W zarządach powierniczych z udziałami własnościowymi jeden lub więcej beneficjentów ma prawo do zysków z zarządu powierniczego. W zależności od rodzaju zysku, powiernicy muszą płacić podatek zgodny z podstawową stawką podatkową. Nie otrzymują żadnych ulg podatkowych, ale nie podlegają również wyższej stawce podatkowej. 

Beneficjenci są osobiście odpowiedzialni za odprowadzenie podatku dochodowego (Income Tax) z dochodu, który uzyskali z zarządu powierniczego, obliczonego w standardowy sposób. Dzieci, które nie są podatnikami, mogą ubiegać się o zwrot podatku płaconego przez powierników.

Dyskrecjonalne zarządu powiernicze dają powiernikom (Trustee) prawo rozporządzania majątkiem na rzecz drugiej osoby według swojego uznania. Tym samym, powiernicy mają nieokreśloną władzę nad rozdziałem zysków. Innymi słowy, nikt z mocy prawa, nie jest uprawniony do zysków z zarządu powierniczego. O tym decydują powiernicy, którzy również płacą podatek o specjalnej stawce dla zarządu powierniczego.

 
Wszystkie wypłaty zysków przekazywane beneficjentom, są opodatkowane stawką 50%. Również w tym wypadku można ubiegać się o zwrot części lub całość zapłaconego podatku.

Akumulacyjne i alimentacyjne zarządy powiernicze (A & M Trusts) są specjalnymi zarządami powierniczymi w dowolnej wysokości, które stwarzają rodzicom lub dziadkom pewien stopień elastyczności w dostarczaniu funduszy na rzecz dzieci i wnuków. Zysk z takiego zarządu musi być zostać skumulowany lub wykorzystany na korzyść dziecka, przykładowo na jego na kształcenie lub utrzymanie.

 
Jeżeli środki funduszu pochodzą od rodziców, „zasadę £100” stosuje się do każdego zysku faktycznie wypłaconego z zarządu. Z tego względu akumulacyjne i alimentacyjne zarządy powiernicze są bardziej przydatne w przypadku, kiedy fundusze są dostarczane przez dziadków.

 
Fundusze, w których zysk zostaje zamrożony do osiągnięcia przez beneficjenta określonego wieku (Accumulation and Maintenance – A & M Trusts), mogą być przychylnie traktowane pod względem podatku spadkowego (IHT), jeśli beneficjenci zostają całkowicie upoważnieni do swojej części kapitału w wieku 18 lat. W takich okolicznościach, fundusz powierniczy pozostaje skutecznie zwolniony z dalszych należności z tytułu podatku spadkowego (IHT).

Rodzice mogą wpłacać do £3.600 rocznie, na prywatną rentę dziecka, które nie ukończyło 18-go roku życia. W zależności od ubezpieczyciela, wpłacone środki mogą być niedostępne do momentu osiągnięcia przez beneficjenta określonego wieku – najczęściej 50 lub 55 lat.

 
Składki emerytalne płaci się netto po potrąceniu podstawowej stawki podatku, która nie podlega rekompensacie niezależnie od statusu podatkowego dziecka.

Wielu rodziców pomaga finansowo dzieciom uzyskać wyższe wykształcenie, dopłacając dodatkowe lub uzupełniające środki do pożyczek studenckich (Student Loan), których wysokość zależy od własnego wkładu majątkowego rodziców lub dziecka. Wkład ten powinien, bowiem wynosić 25% wysokości pożyczki studenckiej. Tym samym im większy wkład rodziców lub studenta, tym większa pożyczka, którą ten ostatni może otrzymać.

 
Najpoważniejszym kosztem w czasie studiów są czynsze za wynajem mieszkania lub pokoju w pobliżu uczelni. Z tego względu, wielu rodziców decyduje się na zakup domu lub mieszkania w dzielnicy studenckiej. W ten sposób, można zapewnić dziecku przyzwoite warunki mieszkalne i jednocześnie wynająć część zakupionej nieruchomości innym studentom, co oczywiście znacznie obniża koszty kredytu hipotecznego (Mortgage).

 
W dodatku, jeśli nieruchomość została zakupiona przez studenta, a nie rodzica, a obecnie wielu pożyczkodawców oferuje studentom kredyty hipoteczne, jeśli rodzic jest poręczycielem, końcowa sprzedaż może być zwolniona z podatku od zysków kapitałowych (Capital Gains Tax) na podstawie zwolnienia podatkowego dla głównego miejsca zamieszkania (Principal private residence exemption).